سبک های غالب یادگیری ادراکی یادگیرندگان زبان فارسی در محیط زبان دوم

پژوهش حاضر به بررسی سبکهای یادگیری فارسی­آموزان غیرایرانی در کشور ایران به عنوان محیط زبان دوم می­پردازد. هدف نخست، یافتن سبکهای غالب یادگیری ادراکی آنان است. هدفهای بعدی، بررسی و آگاهی از ارتباط میان زبان (عریی­زبانان و غیرعربی­زبانان)، ملیت در دو حوزه­ی آسیا و اروپا، مقطع تحصیلی (داشتن یا نداشتن تحصیلات دانشگاهی) و جنسیت فارسی­آموزان با سبکهای غالب یادگیری ادراکی است. آزمودنیهای این پژوهش 131 زبان­آموز دختر و پسر غیرایرانی می­باشند که به طور تصادفی از کلاسهای مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) انتخاب شدند. نتایج به دست آمده با کمک پرسشنامه­ی سبکهای غالب یادگیری رید (1987) نشان می­دهد که بیشترین فراوانی اولویت­دهی سبکهای یادگیری مربوط به اولویت اصلی در سبکهای بساوشی، شنیداری و جنبشی و اولویت فرعی در سبکهای دیداری، گروهی و انفرادی است. اما دیگر یافته­ها حاکی از آن است که میانگین نمرات در دو سبک یادگیری شنیداری و گروهی در میان زبان­آموزان اروپایی به طور معنا­داری کمتر از زبان­آموزان آسیایی می­باشد. در سبک یادگیری جنبشی، میانگین نمرات در گروه غیرعربی­زبانان به طور معناداری بیشتر از عرب زبانان است. سایر نتایج اختلاف آماری معنا­داری میان نمرات سبک­های مختلف یادگیری در دو گروه زنان و مردان را نشان نمی­دهد.